Zu gabe.

Iratzargailuaren soinu traketsak birrindu zion ametsetan berreraiki zuen gaztelua, ilusioskoa. Esnaturik zegoen baina astoratuta zebilen, galduta, artegatasunaren eskutik dantzan, mundu paralelo batean. Nekez, eskua luzatu zuen mugikorraren bila, bere goizeko hitz jolasen oparia aurkitu nahian, whatsapp moduan, drogazaleen gisan, eguneroko indar pilula irentsi beharrean. Goiz hartan, ilunaldiaren judasen musurik goxoena aurkitu zuen aurrez-aurre; "gaur, zu gabeko lehenengo eguna". Korapilo hutsaren bueltak zorabiatzen zuten bere bularraren ezkerraldea, mikrosegunduz, barnetik korritzen zebiltzaten odol tanta guztiak zero gradutan izoztuz. Ohe gainean etzanda geratu zen, aire faltak bere birikiak hustaraziz eta lepo dardartia itoz. Eskubira biratzean burua, eguzki izpien zaplasteko itzela eraman zuen aurpegi triste, zurbil hartan. Une horretan ulertu zuen bizitza gogorregia zela ausartentzat eta, hala ere, itogarria beldurtientzat. Momentu bikaina negua hotza zela barneratzeko, sinisteko, elur malutak sudur gainean gera zitekeela ikustarazteko, bizitza ez zela azukre edo gatzez adelatu behar. Noizbehinka, oregano apurra, zaporerik perfektuaren osagarri garrantzitsuena bihur litzatekeela.

Maite. Maitane. Maitasun.

Guztiz zoratuta nauka harroputz horrek. Begiradez, magia mundutara gonbidatzen nau. Ez dauka erremediorik. Bera da; bera eta bere zoramen hutsa; bera eta bere pausu baikotzeko lekuko egiteko era, bera eta bere amets mundu errealena, bera eta berak ni isilarazteko gaitasuna; bera eta bere irribarre eta anpulu nahasketak; besterik gabe, bera.
Pertsonok ez gara inor gure barruan zehozer aldatzen den arte. Kandela baten tankeran, hor gaude gure mementua itxaroten, kaskabarrak, euriteak, hotza jasaten. Hor gaude, ea inor gu piztera ausartzen den igurikitzen, eguzkiaren argia baino, ilargiaren babesa bilatu nahian. Aitzitik, instant hori ailegatzean, gu izateko ordua, pausu bat atzera bota eta ihes egiten saitzen gara. Ez da erreza gu geu izatea, ez da erreza gure barneko kandelatxoa pizten ustea, beti itsalita bizi izan den hura. Berriak izutzen gaitu, berriak eta kordel bategaz lotuta datozen aldaketa guztiak. Horixe dugu bizitza, hazi eta pausuak ematea, beti aurrerantz. Hau da momentua, gure momentua, %100 egoteko eta zezenaren adarrak inoiz baino zihurrago heltzeko. Gaurtik aurrera, atzera begiratzea amaitu da.